ارزیابی تغییر برخی شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی حاصل از تعامل علف کش تریفلورالین و همزیستی میکوریزی با قارچ glomus versiforme در گیاه آفتابگردان (رقم لاکومکا)

تأثیر غلظت های مختلف علف کش تریفلورالین بر روی خصوصیات فیزیولوژیک و میزان رشد ریشه و اندام هوایی، محتوای پروتئین کل، پرولین و اسیدهای آمینه آزاد در گیاهان آفتابگردان تلقیح شده با قارچ میکوریز (glomus versiforme) و گیاهان غیرمیکوریزی در شرایط گلخانه ای مطالعه شد. در این مطالعه، 6 غلظت متفاوت (صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 ppm) از تریفلورالین استفاده شد. نتایج به دست آمده در گیاهان 5 هفته ای نشان می دهد که در گیاهان تیمار شده با علف کش، طول ریشه و ساقه، وزن تر و وزن خشک اندام هوایی و ریشه کاهش یافته است، که این کاهش در غلظت های بالای علف کش (15، 20 و 25 ppm) معنی دار است. جلوگیری از رشد در گیاهان میکوریزی نیز مشاهده می شود، ولی نسبت به گیاهان غیرمیکوریزی کمتر است. با افزایش غلظت علف کش محتوای پروتئین کل در ریشه و اندام هوایی کاهش یافته است. ریشه های گیاهان میکوریزی از محتوای پروتئین کمتری در مقایسه با گیاهان غیرمیکوریزی برخوردارند. با افزایش غلظت علف کش، محتوای پرولین و اسید های آمینه آزاد در ریشه و اندام هوایی افزایش یافته است. طبق این نتایج، پیشنهاد می شود که قارچ میکوریزای آربوسکولار می تواند در تحمل سمیّت تریفلورالین به گیاه زراعی آفتابگردان کمک کند.